Tarık Buğra'nın "Akümülatörlü Radyo" adlı kitabı, 1950'li yılların Türkiye'sinde radyo teknolojisinin yaygınlaşmasıyla birlikte ortaya çıkan sosyal değişimleri ele alır. Eserde, radyo aracılığıyla bireylerin yaşamlarına etki eden yeni bir iletişim biçimi sorgulanırken, insanların bu iletişim aracına olan bağlılıkları ve bağımlılıkları da incelenir. Radyo, karakterlerin düşünce dünyalarındaki değişimleri, toplumun dönüşümünü ve bireylerin bu dönüşüm karşısındaki tepkilerini temsil eden bir simge haline gelir. Ayrıca, Tarık Buğra bu eserinde, bireyin kendisini ifade etme isteğini ve bu isteğin toplum tarafından nasıl engellendiğini ele alır. "Akümülatörlü Radyo", Türk toplumunun modernleşme sürecinde yaşadığı dönüşümleri ve bu dönüşümlerin birey üzerindeki etkilerini sorgulayan, hem edebi bir metin hem de toplumsal bir eleştiri olarak değerlendirilebilecek bir eserdir.