Türkiye'de kır yerleşmeleri iki ana kategoriye ayrılır: sürekli ve geçici yerleşmeler. Sürekli kır yerleşmeleri: 1. Köyler: Nüfusu 2000'den az olan, muhtar tarafından yönetilen, tarım ve hayvancılığa dayalı ekonomik faaliyetlerin yürütüldüğü yerleşim birimleridir. 2. Çiftlikler: Geniş tarım alanları içinde yer alan, bağ, bahçe tarımı, arıcılık ve kümes hayvancılığı yapılan yerleşim birimleridir. 3. Mahalle: Köyden ayrı, idari fonksiyonu olmayan küçük yerleşimlerdir. Geçici kır yerleşmeleri: 1. Yayla: Yaz aylarında hayvan otlatmak veya tarımsal faaliyetlerde bulunmak amacıyla gidilen yerleşimlerdir. 2. Mezra: Tarım alanlarının az olması veya kan davaları gibi nedenlerle sürekli yerleşim yerlerinden ayrılıp daha uzak bir yere yerleşilmesiyle oluşan yerleşim birimleridir. 3. Oba: Göçebe hayvancılık yapan toplulukların geçici olarak yerleşip çadır kurdukları yerleşim yerleridir. 4. Kom: Ekonomik faaliyeti büyük ölçüde hayvancılığa dayalı olan geçici yerleşimlerdir. 5. Ağıl: Hayvanların barındığı, çevresi taş veya ahşap ile çevrili yerlerdir.