Terziliğin kökeni, insanların giyinme ihtiyaçlarını karşılamak için dokuma, deri ve benzeri malzemelerden elbiseler dikmeye başladıkları eski zamanlara dayanır. Terziliğin ilk ortaya çıktığı zamanlarda kıyafetleri dikmek için hayvan derileri kullanılmaktaydı. Terzilik mesleği, zamanla gelişerek bir zanaat haline gelmiş ve cemiyetin bir ihtiyacı olarak çeşitli ustalık ve ince zevke dayanan bir meslek şekline dönüşmüştür. Terzilik ile ilgili terimler, 11. yüzyılda Kaşgarlı Mahmud tarafından kaleme alınmış olan Dîvânu Lugâti’t-Türk ve 14. yüzyılda yazılmış Nehcü’l-Ferādis gibi eserlerde de yer almaktadır.