Cemal Süreya'nın "Papatya" şiiri, aşkın ve insan ilişkilerinin karmaşıklığını, saflığını ve geçiciliğini anlatır. Şiirde öne çıkan temalar: Aşk: Papatya, birçok insan için aşkla ilişkilendirilen bir çiçek olduğundan, şiirdeki duygusal yük artar. Doğa: Doğa, insan ruhunun bir yansıması olarak kullanılır. Geçicilik: Aşkın ve yaşamın geçici olduğu, ancak bu geçiciliğin hayatı daha anlamlı kıldığı vurgulanır. Şiirdeki "papatya" sembolü, saf ve masum bir aşkı simgelerken, papatya yaprakları arasındaki "beni seviyor, sevmiyor" oyunu, şairin içsel çelişkisini ve arayışını yansıtır. "Papatya" şiiri, kişisel bir hikayenin ötesinde, evrensel insani duyguları ifade eder.