İbrahim Sadri'nin şiir anlayışı, belirli bir dönemin ruh yapısını yansıtmak ve gençlerin yaşam biçimlerini ifade etmek üzerine kuruludur. Sadri, şiirlerinde Türkiye'de 60'lı yıllarda doğan ve 70'li, 80'li yılların kargaşa ile sükun arasındaki yaşam biçimlerini, bu kuşağın bakış açılarını, yaşadıklarını ve geçirdikleri süreçleri anlatır.