Haruki Murakami'nin "Fırtına ve Teslimiyet" adlı eserinde, insanın içinden geçtiği zorlu bir sürecin onu değiştirdiği ve o süreçten önceki kişi olarak kalamayacağı anlatılır 23.

Bu, "yerine göre, kader dediğimiz şey, dar bir yerde sürekli yönünü değiştirerek dönüp duran bir kum fırtınasına benzer" metaforu ile açıklanır 23. İnsan, fırtınadan kurtulmak için yönünü değiştirdikçe fırtına da ona uyum sağlar ve bu döngü, kişinin fırtınanın içinde kaybolmasına yol açar 23. Sonunda, kişi fırtınanın içinden geçtiğinde, o fırtınaya girmeden önceki kişi olmaktan çıkar 23.

Bu tema, "Sonra o kum fırtınası bittiğinde, nasıl olup da onun içinden geçebildiğini, nasıl hayatta kalabildiğini tam olarak anlayamayacaksın. Yalnız, tek bir şeyden emin olacaksın. O fırtınanın içinden geçtikten sonra, fırtınanın içine ayak attığındaki kişi olmayacaksın artık, aynı kişi olmayacaksın" sözleriyle özetlenir 4.