Halil Cibran'ın "Durmaksızın yürüyorum bu kıyılarda, kumla köpüğün arasında" dizeleri, insanın yaşam yolculuğunda sürekli bir arayış ve değişim içinde olduğunu ifade eder 125.

Bu dizelerde ayrıca, denizin dalgaları ve rüzgarın köpüğü silip götürmesi, ancak deniz ve kıyının kalıcı olması, geçmişin ve gerçeğin her zaman var olacağını simgeler 124.

Cibran, anıların bir tür buluşma, unutmanın ise bir tür özgürlük olduğunu belirtir 125.

Şiirin tamamı, "Kum ve Köpük" kitabında yer alır ve sevgi, ölüm, arkadaşlık gibi temaları da işler 125.