Sevk ve İskân Kanunu, Osmanlı Devleti tarafından 27 Mayıs 1915 tarihinde çıkarılan ve Ermenilerin zorunlu göçü ve yerleştirilmesi ile ilgili düzenlemeleri içeren kanundur. Kanunun amacı, Birinci Dünya Savaşı sırasında ordunun hareketini kolaylaştırmak, erzak ve mühimmat naklini zorlaştıran unsurları ortadan kaldırmak ve Ermenilerin düşmanla iş birliği ve casusluk yapmalarını önlemekti. Kanunun bazı maddeleri: - Ordu ve kolordu kumandanları, gerekli gördüklerinde köy ve kasaba halkını başka yerlere sevk ve iskân ettirebilirler. - Göçmenlerin can ve mal emniyetleri sağlanarak rahat bir şekilde nakledilmeleri ve yeni evlerine yerleşene kadar iaşelerinin karşılanması öngörülmüştür. - Göçmenlere, yerleşecekleri bölgelerde emlak ve arazi verilmesi, çiftçi olanlara tohum, sanatkârlara ise araç-gereç temin edilmesi düzenlenmiştir.