Türkiye'de planlama ve kalkınma arasındaki ilişki, planlı kalkınma döneminin başladığı 1960'lı yıllardan itibaren şu şekilde özetlenebilir: Planlı Kalkınma Anlayışı: Türkiye'de planlama, kamu kesimi için emredici, özel sektör için yol gösterici nitelikte olmuştur. İlk Dönem Planlar: İlk yıllarda planlar, kamu kesimi için yatırım, istihdam ve düzenlemeye odaklanırken, özel sektörü teşvik edici bir rol üstlenmiştir. Sanayileşme ve İthal İkamesi: 1980'e kadar ithal ikameci politikalar uygulanmış, sanayi ve ara mal üretimine ağırlık verilmiştir. Dışa Açık Ekonomi: 1980 sonrası dışa açık, ihracata dayalı ekonomi politikaları benimsenmiş, piyasa mekanizmasının işleyişi güçlendirilmiştir. Güncel Durum: Günümüzde planlar, yenilikçiliğe, bilim ve teknoloji kapasitesinin artırılmasına, insan sermayesinin geliştirilmesine ve bilgi iletişim teknolojilerinin etkin kullanımına önem vermektedir. Planlama, Türkiye'de ekonomik ve sosyal kalkınmayı sağlamak için çeşitli araçların geliştirilmesi ve karar alma birimleri arasındaki eşgüdümün ve kontrolün sağlanması açısından kritik bir rol oynamaktadır.