1961-1971 yılları arasında Türkiye'nin dış politikası şu şekilde özetlenebilir: Batı ile ilişkiler: Türkiye, Batı ittifakına daha fazla entegre olmuş, NATO ve CENTO gibi kuruluşlarla bağlarını sürdürmüştür. Sovyetler Birliği ile ilişkiler: Türkiye, Sovyetler Birliği ile iyi komşuluk ve dostluk ilişkisi kurmayı hedeflemiştir. Diğer ülkelerle ilişkiler: Arap ülkelerinin bağımsızlık çabaları desteklenmiş, Afrika ve Uzak Doğu'daki ülkelerle dostane ilişkilerin kurulmasına çalışılmıştır. Kıbrıs politikası: Türkiye, Kıbrıs'ta adanın iki topluluk arasında bölünmesi veya Türkiye ile Yunanistan arasında paylaşılması gibi tezleri savunmuştur. Bu dönemde dış politika, askeri darbeler sonrası kurulan ara rejim hükümetleri tarafından şekillendirilmiştir.