• Orhan Seyfi Şirin'in "Atatürk ve Doğa Sevgisi" Şiiri 13:

Bir ağacı kesmeyip
Köşkü, rayda yürütmüş.
Bizlere bir ders vermiş,
Yalova’da Ata’mız!
Doğadan bir sayfadır,
En belirgin anımız.
Anadolu doğası,
Bizim öz vatanımız!
Buzul çağı görmemiş,
İki yüz elli bin yıl.
Biz korursak canlanır,
Doğamız usul usul!
Toroslar, Ziganalar,
Eşsiz çiçekler bağı.
Çiçekler, can kurtaran
İlaçların kaynağı!
Emektir, iştir doğa;
Doğa; süttür ekmektir.
Doğadan kopuk hayat,
Her gün acı çekmektir! 13

• Örnek 2 2:

Atatürk’ün sevdiği bir yeşil vardı,
Yükselen ağaçlar, kökleriyle var olan.
Bir zamanlar toprak, onunla konuşurdu,
Her fidan, her dal, onun elleriyle sarıldı.
Her yaprak bir umut, her ağaç bir hikaye,
Diktiği tohumlarla büyüdü bu ülke.
Çiçekler açtı, ormanlar yeşerdi,
Atatürk'ün düşlediği dünya böyle kuruldu 2.

• Örnek 3 2:

Doğa bir emanet, bir hazine gibidir,
Atatürk bunu bilir, her zaman anlatır.
Ormanlar, çiçekler, ağaçlar hep yaşam ister,
Onlara sahip çıkmak, hepimizin görevi.
Doğayı korumak, bir vatanı korumaktır,
Atatürk’ün izinden gitmek, her şeyin başıdır 2.