İstif, genellikle kereste gibi ağaç ürünlerini kurutmak veya bekletmek amacıyla belirli düzenlerde üst üste dizerek yapılan yığın anlamına gelir. İstifçilik ise, kişinin diğer insanların değer vermediği veya çok az önem verdiği, gereksiz ve eski eşyaları atamama durumudur. Bu davranış, genellikle duygusal bir bağ, gelecekte kullanma beklentisi veya eşyaların değerli olduğu düşüncesi nedeniyle ortaya çıkar. İstifçilik, genetik faktörler, travmalar, erken çocukluk döneminde maruz kalınan aile tutumları ve terk edilme korkusu gibi sebeplerle gelişebilir.