Zeki Demirkubuz'un tarzı şu özelliklerle tanımlanabilir: Dramatik yapı: Beş parçalı dramatik yapıyı kullanır, ancak giriş, çatışma ve yükselen aksiyon kısımlarını dışarıda bırakır. Mekân kullanımı: Filmler çoğunlukla evlerde, apartman dairelerinde veya otel odalarında geçer. Diyaloglar: Yoğun diyaloglar üzerine kuruludur ve sade bir dil kullanılır. Temalar: Aşağılanma, garibanlık, kader, ölüm, aşk, kaybetme, yabancılaşma ve ihanet gibi konuları işler. Psikolojik gerilim: Karakterlerin iç dünyalarını ve duygusal derinliklerini vurgular. Müzik kullanımı: Filmlerinde müzik kullanmaktan kaçınır. Gerçekçilik: Amatör veya teatral yoğunluktan uzak profesyonel oyuncular tercih eder. Demirkubuz'un tarzı, dış dünyayı değil, insanın içindeki karanlık odaları ve vicdanın kıvrımlarını konu alan bir sinema dili olarak da tanımlanabilir.