"Zahid Bizi Tan Eyleme" deyişi, dini inançları nedeniyle eleştirilen ve idam edilecek olan Hamzevilerin ölüme giderken söyledikleri bir yapıt olarak kabul edilir. Eser, Bezcizade Mehmet Muhyiddin (Muhyi) tarafından kaleme alınmış olup, Bektaşi nefesi olarak bilinmektedir. Deyişin hikayesi, Abdullah Gökpınarlı'nın "Melamilik ve Melamiler" adlı eserinde, Hamzevilerin zincirlerle bağlı olarak Tuzla deresine atılmak üzere götürüldükleri sırada hep beraber bu deyişi söyledikleri rivayet edilerek anlatılmıştır. Deyiş, aynı zamanda Kadızâdeliler olarak bilinen, tasavvuf ehline karşı düşmanca tutum sergileyen bir gruba yönelik bir tepki olarak da değerlendirilmektedir. Deyişin temel mesajı, "zahid" (Allah korkusu taşıyan kişi) tarafından ayıplanmama ve dini açıdan yargılanmama isteğidir.