Gülşah (1975), annesini küçük yaşta kaybeden ve babasıyla yaşayan küçük bir kız çocuğu olan Gülşah’ın hikâyesini anlatır 13.

Gülşah, ne kadar sevilse de annesizliğin boşluğunu dolduramaz ve bu yüzden sürekli dadılarını kaçırır 3. Babası Metin, kızına uygun bir bakıcı bulmakta zorlanırken karşısına sabırlı, sevgi dolu ve anlayışlı bir kadın olan Zeynep çıkar 3. Zeynep, diğer dadılardan farklı olarak Gülşah’ı anlamaya çalışır 3. Aralarında zamanla anne-kız bağına dönüşen güçlü bir bağ kurulur 3.

Gülşah’ın Zeynep’e olan sevgisi arttıkça, Metin de bu sıcaklıktan etkilenmeye başlar 3. Ancak Metin’in geçmişinden gelen ilişkiler ve toplumsal baskılar, bu yeni oluşan aile düzenini tehdit eder 3.

Filmin son bölümlerinde, Gülşah’ın Zeynep’e olan bağlılığı daha da artar 3. Küçük kızın duygusal çıkışları, Metin’in kalbini sarsar 3. Final sahnesinde, Gülşah’ın tüm içtenliğiyle söylediği “Ben Zeynep’i annem gibi seviyorum.” sözü filmi özetler 3. Bu söz, babasının da kalbine dokunur ve Zeynep ile Metin, evlenerek birlikte yeni bir hayat kurma kararı alırlar 3.

Film, Gülşah’ın mutlu gülümsemesi ve üçlü bir ailenin birlikte yürüyüşüyle son bulur 3.

Gülşah (1975), çocuk psikolojisi ve annesiz büyümenin etkisi, toplumda kadının rolü ve aile içi sorumluluklar, sevgiyle inşa edilen ilişkilerin iyileştirici gücü ve duygusal iyileşmenin sabırla mümkün olması gibi temalar işler 3.