Bayan kelimesi, kadınların ad veya soyadlarının önüne gelen hitap ve saygı sözcüğüdür. Ayrıca, evli ya da bekar, yaşlı ya da genç, her türlü kadını ifade etmek için kullanılan bir terimdir. Bayan kelimesi, ilk olarak Osmanlıcadan Türkçeye Söz Karşılıkları Tarama Dergisi çalışmaları sırasında Türk lehçelerinden bulunup mevcudiyet, hayat, gani ve beka kelimelerine karşılık önerilmiştir. Kelimenin kökeni hakkında farklı görüşler bulunmaktadır: Yusuf Ziya Özer, bayan kelimesinin Tunguzca kökenli olduğunu belirtmiştir. Besim Atalay, bayan kelimesini kökü "bay" olan Altay Türklerine ait bir tanrı adı olarak tanımlamıştır. İbrahim Necmi Dilmen, bay kelimesinden türetildiğini ifade etmiştir. Ahmet Cevat Emre, bayan kelimesinin bay kelimesinin eşi ve benzeşi olarak "-en" morfeminden türetildiğini belirtmiştir. Sevan Nişanyan, Türkçenin hiçbir döneminde "+an" ekinin dişil yapım eki olarak kullanılmadığını söyleyerek bu görüşe karşı çıkmıştır. Tuncer Gülensoy ve Osman Fikri Sertkaya, Moğolcada "zengin ve güçlü" anlamına gelen bayan kelimesinin dil devrimi sırasında yeni bir anlam yüklenerek Türkçeye girdiğini belirtmişlerdir. Günümüzde kullanımı arka planda kalmıştır.