Tek heceli kelimelerden bazıları şunlardır: a, aç, ağ, al, ak, ant, arş, arz, aşk, ay, ayak, az; b, bağ, baş, ben, beş, bir, buz, boş, boz, bük; c, cam, can, caz, cep, cüz; ç, çağ, çak, çam, çat, çay, çek, çok, çığ, çöp; d, dağ, dal, dam, dert, dem, diş, dost, düş; e, ek, el, er, et, eş, ev, ez; f, fal, far, farz, fay, fes, fert; g, gam, gaz, gez, giz, göl, göz; h, hac, hak, ham, han, has, harp, hat, haz, huy, hür; ı, ırk. Türkçe’de onlarca hatta yüzlerce tek heceli kelime vardır. Tek heceli kelimeler, iki harf ile başlamak suretiyle üç harf ya da dört gibi seçenekler doğrultusunda olabilir.