Sonnet 18, William Shakespeare tarafından yazılan, aşkın ve güzelliğin ölümsüzlüğünü anlatır. Şiirin ana teması şu şekildedir: 1. İlk sekiz satırda konuşmacı, sevgilisini bir yaz gününe benzetmeye çalışır ancak bu benzetmelerin her birinin yetersiz kaldığını fark eder çünkü yaz günü bile zamanla değişir ve solar. 2. Son altı satırda ise konuşmacı, sevgilisinin ebedi güzelliğinin aslında kendi şiiri aracılığıyla korunduğunu ve ölümsüzleştirildiğini savunur. Şiirin bir diğer önemli mesajı da yazının, hafızayı ve güzelliği ölümden sonra da yaşatabileceğidir.