Osmanlı'da müstemlekecilik, bir devletin başka bir devleti egemenliği altına alması anlamına gelen sömürgecilik politikasıdır. Osmanlı İmparatorluğu, 16. yüzyıldan itibaren Arap Yarımadası, Kuzey Afrika ve Balkanlar'da farklı bölgeleri yönetmiş, ancak hiçbir şekilde müstemlekeci olmamıştır. Müstemlekecilik, patronların her şeyi kendi çıkarlarına göre yaptığı ve yerli halkın haklarını göz ardı eden bir sömürü sistemidir.