Mesbûk, cemaatle kılınan namaza baştan yetişemeyip ilk rekâtın rükûundan sonra imama uyan kimse demektir. Mesbûk, kaçırdığı yani imamla birlikte kılamadığı rekâtları, tek başına namaz kılan kimse gibi tamamlar. Mesbûk kelimesi, Arapça "başkalarını geride bırakmak, geçmek" anlamındaki "sebk" masdarından türemiştir. Şâfiî ve Hanbelî mezheplerinde ise mesbûk terimi, ilk rekâtta bile olsa, başlangıç tekbiriyle imamın rükûu arasında Fâtiha’yı okuyacak kadar bir zaman bulamayan kişiyi ifade eder.