Yazeka
Arama sonuçlarına göre oluşturuldu
Karınca ve Nemrut hikayesi, hükümdar Nemrut döneminde geçen ve “taraf olmak” üzerine anlatılabilecek en güzel hikayelerden biridir 1.
Hikayenin özeti şu şekildedir:
- Nemrut, ona karşı gelen Hz. İbrahim'in ateşte yakılması emrini verir 12.
- Meydanda odunlardan büyük bir yığın yapılır ve odunlar tutuşur 12.
- O kadar büyük bir alev yükselir ki göğe kadar ulaşır 12.
- Bütün hayvanlar ateşten korkup kaçar 12.
- Nemrut, ne güçlü bir kral olduğunu herkesin anlasın ve görsün ister 1.
- Nemrut’un askerleri, Hz. İbrahim’i mancınıkla ateşin tam orta yerine atacaktır 12.
- Bu sırada, göklere kadar varan ateşe doğru bir karınca ağzında küçücük bir damla su ile telaşla gidiyordur 12.
- Başka bir karınca, onun bu telaşını görüp “Acele ile nereye gidiyorsun?” diye sorar 12.
- Telaşla yetişmeye çalışan karınca, ağzındaki bir damla suyu ellerinin arasına alıp “Nemrud, Hz. İbrahim’i ateşte yakacakmış. Ateşin olduğu yere su götürüyorum 12.” der 12.
- Diğer karınca, “Senin yanan büyük ateşten haberin yok mu 1? Ateşe hiç bakmadın mı 1? Ne kadar büyük, senin bir damla suyun ateşe ne yapabilir ki 1?” diye kahkaha atar 1.
- Su taşıyan karınca ise “Olsun, hiç olmazsa safımız belli olur 12.” der 12.
Hikayenin farklı versiyonlarında, kartalın da bu konuşmaya dahil olduğu ve karıncaya aynı soruyu sorduğu, karıncaya ise aynı cevabı verdiği anlatılır 2.
Hikayenin özü, herkes kendi ölçüsünde yapabilecekleri üzerine bir aksiyon aldığında, sorumluluk bilincinin ortaya çıkması ve değişmesi imkansız gibi görünen durumların da değişebilmesidir 3.
5 kaynaktan alınan bilgiyle göre: