Edebiyatta "kah" ve "gah" şu anlamlara gelir: "Kah", genellikle "bazen", "kimi zaman" anlamında kullanılan bir bağlaçtır. "Gah" ise Farsça kökenli bir sözcük olup, "yer, makam, durak" anlamlarına gelir. Örnek kullanımlar: "Kah çıkarım gök yüzüne, seyrederim alemi, / Kah inerim yer yüzüne, seyreder alem beni" (Yunus Emre). "Gâh eserim yeller gibi, gâh çağlarım seller gibi".