İmece usulü, işlerin gönüllü ya da zorunlu olarak birlikte ve el birliği içinde yapılması anlamına gelir. Türk Dil Kurumu'na göre imece kelimesinin iki farklı tanımı vardır: 1. Kırsal topluluklarda köyün zorunlu ve isteğe bağlı işlerinin köylülerce eşit şartlarda emek birliğiyle gerçekleştirilmesi. 2. Birçok kimsenin toplanıp el birliğiyle bir kişinin veya bir topluluğun işini görmesi ve böylece işlerin sıra ile bitirilmesi. İmece usulü yapılan işlere bazı örnekler şunlardır: köyün kanalizasyonunun yapılması; köyün merasının temizlenmesi; düğün yerlerinin kurulması; okul ve cami inşaatı; okulun yakacağının toplanması; köyün korusundan ağaç kesilmesi; köy fırınının temizlenmesi; hayır işlerinde gereken ortak çalışma; düğünlerde sandalye, güğüm, kazan gibi eşyaların gereksiniminin karşılanması; köye misafir gelmişse ağırlanması. İmece, yazılı olmayan hukuk kurallarına dayalı, herkes tarafından kabul gören bir dayanışma örgütüdür.