Eski Türklerde 7 ve 9 sayılarının önemi şu şekilde açıklanabilir: Yedi (7) sayısı: Altay Türklerine göre ayın tutulması, "yedi başlı dev" yüzündendir. Kırgız Türklerinde Kutup Yıldızı'nda bulunan "Büyük Ayı"ya, "Yedi Bekçi" denir. Kur'an-ı Kerim yedi harf üzerine inmiştir. Mekke ile Medine arasında yedi kale vardır. Hac'da Kâbe yedi kere tavaf edilir. Kur'an-ı Kerim'de geçen Eshab-ı Kehf olayı, Yedi Uyurlar olarak bilinir. Ailede soy yedi göbeğe kadar çıkarılır. Yedi sayısı, İslam inancında da yaygın olarak karşımıza çıkar; örneğin, Allah göğü yedi katlı olarak yaratmıştır. Dokuz (9) sayısı: Altay Yaratılış Destanı'na göre Tanrı, yerden "dokuz dallı" bir ağaç bitirerek her dalın altında bir insan yaratmıştır. Türk hakanlarının hakimiyet alameti davul ve tuğlar dokuz tanedir. Ergenekon Destanı'nda "Dokuz Oğuz" adı ile bir isim olarak yer almaktadır. Manas Destanı'nda sık sık dokuz sayısı geçmektedir. Dokuz sayısı, Türk mitolojisinde kutsal kabul edilen sayılardan biridir. Ayrıca, Türk mitolojisinde yedi ve dokuz sayıları, devlet yönetiminden eğitime, yaşayış biçimlerinden inançlara kadar birçok alanda önemli semboller olarak kullanılmıştır.