İtalyan sinemasının retro olarak değerlendirilmesinin nedeni, tarihsel derinliği ve köklü geçmişidir. İtalyan sineması, Lumière kardeşlerin kamerayı icat etmesinden kısa bir süre sonra, Papa XIII. Leo'nun kamerayı takdis edişinin filme alınmasıyla başlamıştır. Ayrıca, İtalyan sineması farklı dönemlerde çeşitli akımlar ve tarzlar geliştirmiştir. Örneğin, II. Dünya Savaşı sonrası ortaya çıkan İtalyan Yeni Gerçekçiliği, toplumsal sorunları ve gerçek hayatı yansıtmayı amaçlamıştır. Bu nedenle, İtalyan sineması, geçmişten günümüze kadar olan geniş zaman diliminde birçok farklı tarz ve akımı barındırması sebebiyle retro olarak değerlendirilebilir.