Osmanlı Devleti'nde devlet teşkilatı, merkezi otorite ve yerel yönetimleri kapsayan karmaşık bir yapıya sahipti. Ana unsurlar: 1. Merkezi Yönetim: Padişah, devletin en üst otoritesi olup, yasama, yürütme ve yargı yetkilerini elinde bulundururdu. 2. Taşra Yönetimi: Ülke, eyaletler, sancaklar ve kazalara ayrılmıştı. 3. Mali İşler: Defterdar, mali işlerden sorumlu en üst düzey devlet memuruydu. 4. Askeri Sistem: Tımar sistemi, hem askeri hem de tarımsal üretimi teşvik eden bir yapıdaydı. 5. Ulema: Şeyhülislam ve kazaskerler, dini ve ilmi sınıfını oluşturur, hukuki ve eğitimle ilgili görevler üstlenirdi. Osmanlı Devleti'nin yönetim anlayışı, adalet, hoşgörü ve himaye ilkelerine dayanıyordu.