Neoclassical growth model
Yazeka
Arama sonuçlarına dayanarak oluşturuldu
Neoklasik büyüme modeli, Robert M. Solow tarafından 1956'da geliştirilen ve ekonomik büyümenin temel belirleyicilerini sermaye birikimi ile teknolojik gelişme olarak açıklayan bir teoridir. Modelde, teknolojik ilerlemenin dışsal olduğu varsayılır ve uzun vadede büyümenin ancak teknolojik yeniliklerle sağlanabileceği vurgulanır.
Üretim fonksiyonu ölçeğe göre sabit getiri ve azalan verimler yasasına dayanır. Bu modelde, başlangıçta düşük gelirli ülkelerin daha hızlı büyümesi beklenir (yakınsama hipotezi).
Neoklasik yaklaşım, piyasa mekanizmasının tam rekabet koşullarında işlediği ve kaynakların verimli kullanıldığı varsayımına dayanır. Teknolojik gelişmenin tüm ülkelerde eşit şekilde gerçekleştiğini öngörür.