Üst anlatı

Meta Öykü (Üst Anlatı), bir toplumu veya tarihi genelleyici kuramsal ilkelerle açıklamaya çalışan büyük anlatılardır. Postmodern düşünürler, bu anlatıları evrensel ve nesnel gerçekler olarak sunulan ancak çelişkiler barındıran yapılar olarak eleştirir.

Jean-François Lyotard, modern toplumlarda istikrarın bu üst anlatılarla sağlandığını savunur. Ona göre, nesnellik miti ve mutlak gerçekler iddiası, gerçekliğin bağlamsal ve değişken doğasını gizler.

Bu eleştiriler, küçük öyküler veya yerel anlatıların önemini vurgular. Lyotard, bilginin disiplinler ve kurumlar tarafından sınırlandırıldığını belirterek, evrensel anlatıların totaliter olduğunu öne sürer.