Siyâvuş

Siyâvuş, Pehlevî metinlerinde Geng-dij, Siyâvuş-gird, Siyâvuş-kerd adı verilen bir kale inşa eden ve Keyânîler’e has kudrete sahip olan kutsal bir şehzade olarak anılır.

İran mitolojisinde Siyâvuş mazlumluk ve mâsumluk timsalidir. İnanışa göre her bahar, onun haksız yere dökülen kanından ırmak kenarlarında «per-i Siyâvuşân» veya «hûn-i Siyâvuşân» adı verilen bir çiçek açar. Yeşilliğin ve bitkilerin yeniden canlanışının da sembolü olan Siyâvuş’un acı ölümü aynı zamanda kış aylarının gelişine ve bitkilerin sararıp solmasına yol açar.