İşaya

İşaya, Tanah'ta Yeşaya ismiyle bahsolunan bir peygamberdir (MÖ 7. yüzyıl). Adı «Yehova'nın kurtuluşu» anlamına gelir.

Daha çok Ahaz'ın (MÖ 736 - MÖ 716) ve Hezekiya'nın (MÖ 715 - MÖ 686) hükümdarlıkları sırasında faaliyet gösterdi. Bu dönem Asurluların yükseliş dönemine rastlamaktadır. Samarra'nın yıkılışına tanık oldu (MÖ Aralık 722 - MÖ Ocak 721).

Vaazlarının ana düşüncesi, Tanrı'nın kutsal olduğu, İsrailoğullarının da onun gibi kutsal olmaları gerektiğidir. İşaya, paganlıkla karışan Yahudi geleneğini yerdi, paganlığın etkisinden korktuğu için yabancılarla ilişki kurmayı yasakladı.