Asanga

Kardeşi Vasubandhu ile birlikte Mahāyāna ekolüne ait Yogāçāra ve Vicñānavda okullarının kurucusudur.

Hint felsefesinde yer alan Upanishad’lardaki ātman düşüncesine benzer bir öğreti benimseyerek, ‘saf bilinç’i gerçek varlık ve öz anlamlarıyla açıklamaktadır. Yaşamdaki her şeyin, özellikle ıstırapların ve acıların- kaynağının ‘saf bilinç’ olduğunu savunur.

Mahāyāna idealizminin önde gelen düşünürlerinden birisidir. Yaşadığı dönem ve Buddhist felsefeye getirdiği yenilikler ile Hint felsefe tarihi içerisinde önemli bir dönüm noktası olarak kabul edilmektedir.