Âmir

Amir veya El-Âmir bi'Ahkâmillâh (d: 31 Aralık 1096, Kahire — ö: Hicrî 3 Zilkade 524 / Milâdî 7 Ekim 1130 Salı, Kahire) — Onuncu Fâtımî Hâlifesi ve İsmâilîyye-Mustâlîlik Mezhebi'nin «Yirminci İmâmı».

Halife Âmir babası Mustâlî gibi Bedr el-Cemâli'nin oğlu vezir El-Efdâl Şehinşâh'ın gölgesi altında hilâfet makâmına yükseltilmişti. Vezir El-Efdâl aynen babası Bedr el-Cemâli'nin Hâlife Mûstensir devrinde yaptığı gibi, tek olarak devleti kendisi yönetti. Halife Amir'in siyâsî sorunları hakkında çok az yetkisi bulunmaktaydı.

1121 (H.515)'te Ramazan ayının son günü olan Bayram Arife/Pazar gecesi El-Efdâl Şehinşâh katledildi ve cesedi ırmağa atıldı. Bu hükûmet darbesi neticesinde El-Efdâl Şehinşâh katlinden sonra El-Memun İbni Bataihi Vezir oldu. Halife Amir böylece tedricen devletin yönetimini ele geçirmeğe başladı.

1128'de Vezir El-Memun İbni Bataihi de görevinden atıldı ve sonradan idam edildi. Bundan sonra Halife Amir hiç kimseyi Vezir olarak tayin etmemeye karar verdi ve bunu uyguladı.