Teknik Olarak Yeniden Üretilebilirlik Çağında Sanat Yapıtı

Teknik Olarak Yeniden Üretilebilirlik Çağında Sanat Yapıtı, Walter Benjamin’in 1936’da yayımlanan ve sanat eserlerinin teknik yollarla yeniden üretilmesinin etkilerini ele alan denemesidir. Benjamin, fotoğraf ve film gibi teknolojilerin sanat yapıtlarının özgünlüğünü ve kültürel otoritesini zayıflattığını savunur.

Eserde, yeniden üretim tekniklerinin sanat yapıtının "aura"sını (özgün varlığını) yok ettiği ve bu durumun toplumsal özgürleşme ile siyasi manipülasyon arasında gerilim yarattığı vurgulanır.

Benjamin, sanatın geleneksel konumunun değiştiğini ve kolektif estetik deneyimlerin ortaya çıktığını belirtir. Bu süreç, modern kültür teorilerinin temel metinlerinden biri olarak kabul edilir.