İstenç ve Tasarım Olarak Dünya

İstenç ve Tasarım Olarak Dünya, Arthur Schopenhauer’ın 1819’da yayımlanan ve felsefesinin temelini oluşturan eseridir. Dünyanın tasarım ve istenç olarak ikili yapısını ele alır; fenomenlerin ardındaki gerçekliğin irrasyonel bir güç olduğunu savunur.

Eser, yeter neden ilkesini dört temel formda inceler ve insanın dünyaya dair algısının öznel bir süreç olduğunu vurgular. Schopenhauer, bu tasarımların a priori formlarla şekillendiğini ve sanatın bu formları kavramada araç olduğunu belirtir.

Ahlak ve kurtuluş temalarını da işleyen kitap, yaşamın acı ve anlamsızlığını vurgulayarak insanın tutkularını kontrol etmesini öğütler. Sanatın, insanı bu döngüden çıkarabilecek bir araç olduğunu öne sürer.