İntihar

Sosyolojik Eser İntihar, Emile Durkheim tarafından 1897'de yayımlanan ve intiharın toplumsal nedenlerini inceleyen bir eserdir. Durkheim, intiharı bireysel bir eylem olmaktan çıkarıp toplumsal bir olgu olarak ele alır.

Eserde intiharlar egoist, özgeci, anomik ve kaderci olmak üzere dört kategoriye ayrılır. Toplumsal bütünleşme eksikliği (egoist), aşırı bağlılık (özgeci), normsuzluk (anomik) ve baskı (kaderci) bu türlerin temel nedenleri olarak gösterilir.

Durkheim, intihar oranlarının toplumsal yapı ve değişimlerle doğrudan ilişkili olduğunu savunur. Örneğin ekonomik krizler veya sosyal çöküş dönemlerinde intihar oranları artar.