Osmanlı mimarisi
Mimari Üslup
Yazeka
Arama sonuçlarına dayanarak oluşturuldu
Osmanlı mimarisi, beylikten imparatorluğa geçiş sürecinde farklı üsluplarla gelişen ve dini, askeri, sivil yapılar inşa eden bir sanat dalıdır. Erken dönem (1299-1501) Bursa ve Edirne’de külliyelerle şekillenirken, Klasik dönem (1501-1703) Mimar Sinan’ın eserleriyle zirveye ulaşmıştır.
Empire (Ampir) (1810-1860) ve Eklektik (1860-1900) dönemlerde Batı etkileri görülürken, Yeni Klasik (19. yüzyıl sonu) ile millî mimari arayışları öne çıkmıştır.
Mimari üsluplar, cami merkezli külliyelerden saraylara kadar geniş bir yelpazede uygulanmış ve Osmanlı’nın sosyal yapısını yansıtan önemli eserler bırakılmıştır.
İlgili gündem
Türkiye’nin dört bir yanına yayılan Osmanlı döneminden kalma tarihi camiler, hem mimari zarafeti hem de kültürel derinliğiyle geçmişin görkemini bugünlere taşıyor. Osmanlı’nın sanat ve inanç dünyasının en göz alıcı yapıtlarını sizlerle buluşturuyor.
egetelgraf.com28 Temmuz
Osmanlı mimarisinde birçok özgün ilki barındıran yapı: Bayezid CamiiBayezid Camii, İstanbul'da özgünlüğünü koruyan en eski selatin camii olma özelliğini taşıyor. Bu ünvan, ilk kez 1469'de tamamlanan Fatih Camii'nin 1766 tarihli depremde yıkılıp farklı şekilde yeniden inşa edilmesiyle, Bayezid Camii'ne geçiyor. 1506'da tamamlanan Bayezid Camii, merkezi kubbeli cami plan tipolojisinin Fatih Camii'nden sonraki ilk ve en büyük örneklerinden biri. Bu yönüyle, Osmanlı mimarisinde klasik döneme geçişin izlerini taşıyan önemli bir yapı olarak öne çıkıyor.Caminin ana ibadet mekânı, 16,78 metre çapındaki merkezi kubbe ile örtülüyor. Dört pâyeye oturan dört büyük kemer bu merkezi kubbeyi taşıyor. Cami, merkezi kubbeyi dört büyük bağımsız pâyenin taşıdığı ilk örnek olarak öne çıkıyor. Kıble ekseninde yer alan iki yarım kubbe, merkezi kubbeyi destekleniyor. Ana ibadet mekânının giriş duvarının her iki yanında, beş kubbeli iki tabhane yer alıyor. Bu bölümler, ile Bayezid Camii erken Osmanlı mimarisinde görülen ters T planının en büyük ölçekli bir yorumu olarak değerlendiriliyor. Her biri dört bölümlü olan bu yan mekânlar, doğrudan dışarıya açılan kapılarıyla özgün olarak ana ibadet alanından bağımsız şekilde tasarlanırken sonradan aradaki duvarlar yıkılarak ana iç mekana katılıyor.Tabhanelerin iki ucunda yükselen iki minare, yapıdaki simetrik anlayışı pekiştiriyor. Minareler arasındaki 79 metre, Osmanlı camileri arasında en geniş mesafe örneklerinden biri olarak dikkat çekiyor.Beyazıt Camii'nin avlusu, klasik Osmanlı cami mimarisinde sıkça görülen simetrik ve içe dönük bir yerleşim düzenini yansıtıyor. Avlunun merkezinde yer alan sekizgen planlı şadırvanın üzeri IV. Murat döneminde saçaklı bir kubbe ile örtülüyor.Caminin kıble duvarının sağ ucunda dışarıdan erişilen hünkâr mahfili yer alıyor. Dışarda bir köşke sahip hünkâr mahfili, içerde 10 devşirme sütunla taşınıyor.
gzt.com26 Mayıs