Okyanus

Kuro Şiyo Akıntısı, Japonya'nın güney kıyıları boyunca kuzeydoğuya doğru akan, koyu mavi renkte bir sıcak su akıntısıdır. Bu akıntı, Kuzey Pasifik'in genel akıntısına karışmadan önce oluşur ve Atlantik Okyanusu'ndaki Golfstream sıcak su akıntısını andırır.

Okyanuslar mavi ışık yayar çünkü su molekülleri güneş ışığının belirli dalga boylarını emer ve geri kalan kısa dalga boylu mavi ışığı yansıtır. Bu süreçte: - Güneş ışığı okyanusa çarptığında, su molekülleri kırmızı, turuncu ve sarı gibi uzun dalga boylu ışıkları emer. - Geriye sadece mavi ve yeşil ışıklar kalır ve bunlar çeşitli yönlere saçılır. - Mavi ışık, okyanus yüzeyinden yansıyarak gözün algıladığı renk olur.

Albatrosların en çok bulunduğu yerler, Güney Okyanusu, Güney Atlantik ve Pasifik Okyanusu ile Antarktika'nın yakınlarıdır. Ayrıca, bazı türleri tropik bölgelerde de görülebilir. En çok sayıda albatros kolonileri ise Güney Georgia, Falkland Adaları, Campbell Adası ve Yeni Zelanda'da bulunur.

Deniz ve okyanus bulmacalarda "umman" kelimesi ile ifade edilir.

Denizanalarının kıyıya vurmasının birkaç nedeni vardır: 1. Doğal Faktörler: Rüzgar ve akıntılar, denizanalarını sürükleyerek kıyıya vurabilir, özellikle fırtınalar ve ani hava değişimleri bu duruma yol açabilir. 2. Sıcaklık: Deniz suyu sıcaklığındaki ani değişimler, denizanalarının göç etmesine ve kıyıya vurmasına neden olabilir. 3. Mevsimsel Göçler: Bazı denizanası türleri mevsimsel olarak göç eder ve bu göç esnasında kıyıya vurabilir. 4. Predatörler: Denizanası avcılarından kaçarken kıyıya vurabilir. 5. İnsan Faktörleri: Kirlilik, denizanası popülasyonlarını olumsuz etkileyerek kıyıya vurmalarına neden olabilir. Ayrıca, tsunamiler de deniz suyunun kıyıdan aniden çekilmesine ve ardından büyük dalgalar halinde geri dönmesine neden olabilir.

Dünyanın en temiz oksijene sahip yeri olarak, Antarktika Kıtası'nı çevreleyen Güney Okyanusu kabul edilmektedir.

Dikenli ofiyokom (Ophiocoma echinata), tropikal batı Atlantik Okyanusu, Karayip Denizi ve Meksika Körfezi'nde yaşar.

Okyanusun derinliklerinde yaşayan canlılar, aşırı basınç, karanlık ve besin kıtlığına rağmen hayatta kalacak şekilde evrimleşmişlerdir. Bazı derin okyanus canlıları: - Hadal snailfish: 8.000 metreden fazla derinlikte yaşayan, bilinen en derin omurgalı canlıdır. - Viperfish: Uzun dişleri ve karanlıkta parlayan vücuduyla dikkat çeker. - Dumbo ahtapotu: Kulak benzeri yüzgeçleriyle animasyon karakterini andırır. - Goblin köpekbalığı: Öne doğru uzanan kancalı burun yapısı ve "kayan çene" özelliğiyle avını yakalar. - Işıldak balığı: Vücudunda yer alan biyolüminesan organlar sayesinde ışık üreterek avlanır. Ayrıca, hidrotermal bacalar gibi özel bölgelerde, Güneş ışığı olmadan kimyasal enerjiyi kullanarak yaşayan ekstremofil mikroorganizmalar da bulunur.

İnsan yüzlü balık, bilimsel adıyla sapan balığı (Alopias vulpinus), Doğu Atlantik Okyanusu ve Akdeniz'de yaşar. Ayrıca, bu balık Avustralya, Yeni Zelanda ve Tazmanya civarında okyanusun derinliklerinde de bulunabilir; genellikle 600 ila 1.200 metre derinliklerde yaşar ve 2.800 metreye kadar olan derinliklerde de görülebilir.

Denizin dibi, en derin noktası olan Mariana Çukuru'nda yaklaşık 10.994 metreye kadar gider.

Gelgit (git gel) olayı, günde iki kez gerçekleşir.

Karbon'un en büyük deposu okyanuslardır.

Denizlerdeki çukurlara "derin deniz çukurları" veya "okyanus çukurları" denir.

En derin su katmanı, hadalpelogik katmandır.

Kuzey Atlantik'te akıntıların nedeni, farklı yoğunluklardaki su kütlelerinin hareket etmesine yol açan sıcaklık ve tuzluluk farklarıdır. Ayrıca, rüzgarlar da yüzey akıntılarının başlıca nedenlerinden biridir ve okyanus yüzeyinde sürtünme oluşturarak su kütlelerini harekete geçirir. Kuzey Atlantik'teki önemli akıntılar arasında Gulf Stream ve Kuzey Atlantik Akıntısı bulunur.

Denizin aniden kabarmasının iki ana nedeni vardır: meteotsunami ve deniz kabarması. 1. Meteotsunami: Atmosferik basınç dalgalarının neden olduğu bir tür tsunamidir. 2. Deniz Kabarması: Rüzgarın deniz suyunu belirli bir bölgeye yığması ve ardından atmosfer basıncının düşmesiyle meydana gelir. Ayrıca, iklim değişikliği de bu kabarmaların daha sık ve şiddetli olmasına katkıda bulunur.

Okyanus katmanları, farklı derinliklerde ışık, sıcaklık ve basınç değişikliklerinden dolayı oluşur. Başlıca okyanus katmanları şunlardır: 1. Fotik Zon: Güneş ışığının ulaşabildiği üst katmandır. 2. Mezopelajik Zon: Işığın azaldığı orta katmandır. 3. Batipelajik Zon: 1.000 metre derinlikten sonra ışık görülmez, bu nedenle bu katmana "gece yarısı bölgesi" denir. 4. Hedalpelajik Zon: Okyanus tabanına kadar uzanan en derin katmandır.

Okyanusun en derin yeri olan Mariana Çukuru'nun yüzde 5'i keşfedilmiştir.

Ege Denizi'nde denizin dalgalı olmasının birkaç nedeni vardır: 1. Rüzgar: Güçlü ve ani esen rüzgarlar, deniz yüzeyinde dalga oluşumunu hızlandırır ve büyütür. 2. Sıcaklık: Güneşin etkisiyle suyun sıcaklığı artar ve bu da suyun hareketlenmesine sebep olur. 3. Medcezir: Ay ve güneşin yerçekimi etkisiyle deniz seviyesinde meydana gelen değişiklikler, denizin dalgalanmasını tetikleyebilir. 4. Farklı Yönlerden Gelen Akıntılar: Ege Denizi'nin coğrafi yapısı ve adalar nedeniyle akıntıların yönü sıkça değişir ve bu da dalga sistemlerini birleştirerek çapraz dalga etkisi yaratır.

Dünyanın en büyük denizi Büyük Okyanus'tur ve Amerika, Asya ve Okyanusya kıtaları arasında yer alır. Dünyanın en küçük denizi ise Marmara Denizi'dir.